De laatste loodjes wegen het zwaarst

Nu al deze feiten zijn gebeurt zijn we bang aan het afwachten wat er met Richard zal gebeuren. Ondertussen kunnen we moeilijk ons hoofd nog bij het project houden. Al een geluk dat we ons project vooral in het eerste deel voorwaarts hebben geduwd omdat het nu bijna examens zijn voor de kinderen.
Omdat Richard niet meer aanwezig is valt alles op de schouders van de “headteacher”. Natuurlijk is deze het niet gewoon om een school te runnen en al zeker niet om een weeshuis draaiende te houden. Soms zoekt hij steun en kennis bij ons waardoor wij meer en meer een administratieve taak krijgen.

Over het algemeen proberen we nog van Uganda te genieten, maar het begint moeilijk te worden om altijd het hoofd recht te houden. We weten dat een persoon met het grootste hart in de wereld onschuldig is opgesloten! Ook het huis waarin we nu leven (het huis van richard) verreist geld voor huur, elektriciteit, water,… al deze problemen zullen nog opgelost moeten worden. Al een geluk dat we nog kunnen rekenen op de (financiële) steun van onze ouders. We willen altijd groot zijn, maar op zulke momenten zijn er maar een paar mensen naar wie je je kan keren.

We hebben al momenten gehad waarin we onmiddellijk naar huis wilden, maar langs de andere kant willen we ons project nog goed afsluiten. 1 Mei organiseren we een grote afsluitdag in de school. De komende weken zullen we deze dag voorbereiden met dansjes, gymshow, zelfs zullen we zorgen voor een “buikschuif”!

Deze stage betekent voor ons zeer veel. We hebben hier al zoveel problemen moeten oplossen en zoveel moeten relativeren dat we in de toekomst er zeker en vast als betere  mensen zullen uitkomen!

Peace!