Gisteren was de grote dag ! We gingen voor de eerste keer naar de school waar we de komende maanden les zullen geven. We naderden nog maar de schoolpoort en alle kinderen begonnen te zingen voor ons. Toen we echt op het schoolplein zelf stonden kwamen de kinderen ons begroeten en gaven ze ons een boeket bloemen. Richard, de directeur leidde ons naar een klaslokaal en daar plaatste hij ons op twee stoelen achteraan in het lokaal. De sessie begon met enkele dansjes en gezang waarbij Richard zelf op de jembee speelde. Hierna stelden al de leerkrachten zich voor en heette ons welkom. Als dit gebeurt was speechte Richard dat hij met zijn leerlingen een gedicht had voorbereid. Het gedicht was een combinatie van zang en dans. Het gedicht begon met het liedje van Michael Jackson “we are the World”. Uiteindelijk begonnen alle weeskinderen verhalen te vertellen hoe hun ouders door oorlog, aids,… gestorven waren. Plots begon 1 jongen te wenen. Al snel volgden de anderen. Het gedicht werd plots zeer emotioneel waarbij iedereen weende en trachtte zich sterk te houden. Je kan je wel inbeelden dat dit voor ons zeer moeilijk was. Ook bij ons rolden de traantjes over de wangen. Zeer moeilijk moment!
Na dit emotioneel moment kregen we een rondleiding door heel de school. Enkele klassen hebben geen banken. Richard vertelde ons dat er nog veel werk aan verricht moest worden. We werden ook voorgesteld aan elke klas. In elke klas vroeg Richard wat de leerlingen verwachten van ons. Wanneer een leerling “sport” zei, werden alle mogelijke sporten opgenoemd. 1 leerling moest van Richard iets van gym voordoen. Plots ging hij op de schoolbank staan en deed hij een achterwaartse salto van de bank. Hierbij stonden we wel even perplex. “en wij moeten hen iets bijbrengen”??? :D
Ook de slaapplaatsen van de kinderen werden getoond. In 1 kamer van ongeveer 10 op 5 meter moesten 64 kinderen slapen. Er waren misschien 20 bedden aanwezig….
Na het bezoek aan de school gingen we naar Kampala om prijzen op te vragen voor sportmateriaal zoals speren, kogels, discussen, basketbalringen, voetbalgoaltjes, … Als we dit gedaan hadden maakten we er ineens gebruik om eens naar de lokale markt te gaan. Deze markt zou je echt eens moeten zien. Alle kramen staan zo dicht bij elkaar en zijn allemaal met elkaar verbonden. Op een gegeven ogenblik vroeg ik me af hoe we uit dit doolhof uit zouden geraken. Overal waren kraampjes waar ze schoenen, t-shirten,… verkochten zo heb ik een paar All-stars voor 13 euro gekocht en een t-shirt van het nationaal elftal van Uganda voor 3,3 euro. Ik kan dat afdingen hier wel gewoon worden (à Nick).
Groetjes
Nick en Jill
Geen opmerkingen:
Een reactie posten